Met mijn boksmaatjes ga ik op 2 september fietsen voor/tegen Parkinson.

Want bewegen heeft echt zin! En helemaal als het geld oplevert, voor betere therapieen en medicijnen. Daar fiets ik graag de berg voor op. Help je mee het streefbedrag te halen?

Hoe Parkinson bij mij begon

Ik merkte in 2014 dat ik steeds meer moeite kreeg met schrijven en als ik aan het fietsen was trilde mijn rechterhand. De ergotherapeut kon me niet verder helpen, de fysiotherapeut ook niet, uiteindelijk zei een haptonome tegen mij, toen ik trillend op haar onderzoekstafel lag "heeft iemand dit weleens gezien, meneer?" "Nee" zei ik. Na haar "Dit is niet goed" belandde ik een jaar na de eerste verschijnselen met mijn vriendin bij de neuroloog. Ik weet nog goed dat ik daar zat en de neuroloog in opleiding zijn meerdere erbij haalde dat ik er nog steeds van overtuigd was dat het niks was. Mijn vriendin wist inmiddels wel beter en had met onze beste vrienden al uitgewisseld dat er "iets" met mij aan de hand was. De neuroloog was ook snel met mij klaar en na vijf minuten stonden we met een receptje voor dopamine in de hand weer buiten. Ik moest er toch aan geloven ik had de ziekte van Parkinson.

En nu

In de tien jaar dat ik de ziekte heb heb ik voor mezelf een manier gevonden ermee om te gaan. Ik ben ondernemer, werk nog steeds fulltime en met plezier. Maar ik leef met de dag. Ik probeer stress te vermijden (daar kunnen PD patienten slecht tegen), doe de dingen die ik leuk vind en dein mee met de on en off momenten die ik elke dag heb. Ben een stuk minder sociaal, maar soms barst mijn oude ik door de parkinson mist heen en geniet ik van deze euforische momenten. 

Toen ik de ziekte net had was ik obsessief aan het lezen over wetenschappelijk onderzoek en de kans op genezing. Nu realiseer ik me dat ik meer gebaat ben bij een gezonde leefstijl waardoor de klachten getemperd worden. Ik boks, ik yoga, ik wandel, ik fiets. Maar het belangrijkste is dat als je je lot accepteert en je schaamte overwint dat je merkt dat er heel hartverwarmende steun voor je is. Van je naasten, vrienden, collega's, maar ook van lotgenoten en trainers. Voor hen fiets ik 2 september de berg op. Omdat zij helpen het leven met Parkinson draaglijker te maken. Dat ervaar ik en dat gun ik iedereen.

Help mee het streefbedrag te halen en klik op de Doneer knop.